Roy Kahmann

Interview (2021)

Hoe ontstond de liefde voor fotografie?

Eind zeventiger jaren kreeg ik mijn eerste baan als junior bij het internationale design-bureau Total Design. Als assistent van o.a. het team van Anthon Beeke mocht ik meehelpen aan het boek ‘Amsterdam’ van Ed van der Elsken. Vele foto’s gingen door mijn handen voor de lay-out van het boek. Van der Elsken leerde mij hoe een goede foto was opgebouwd. Over uitsnedes en dieptescherpte, maar vooral waar de kracht lag van een voor hem geslaagde foto. De lay-out van het beeld. Na bijna een jaar heb ik toen mijn eerste foto gekocht van hem. Ik begon daarnaast foto’s uit te scheuren uit boeken en tijdschriften en in te lijsten. Door mijn werk als designer/art director werkte ik met vele verschillende fotografen, waar ik foto’s van kocht, maar ook vaak van kreeg. Ons huis hing en stond in die tijd al vol met ingelijste vooral zwart-wit foto’s. 

Langzamerhand begon ik de uitgescheurde foto’s te vervangen door echte prints. Eerst vooral van Nederlandse fotografen, maar begin jaren negentig ook van buitenlandse. Het echt serieuze verzamelen begon rond die tijd, begin jaren negentig van de vorige eeuw, door in New York naar galleries en veilingen te gaan. Mijn kennis deed ik vooral op door veel fotografieboeken te kopen en te lezen.

We begrepen dat je privé-verzameling vooral uit zwart/wit werk bestaat. Waar komt dat vandaan?

Onze collectie (samen met zijn vrouw Lindy Hering, red.) bestaat inderdaad voor 95% uit zwart wit prints. 

Het begon ook hier weer bij Total Design, nu bijna veertig jaar geleden. Daar bestond de gehele huisstijl uit diverse soorten grijs. Dat sprak mij direct aan. Sterker nog, hier ontstond mijn liefde voor grijzen. Ik kocht werken van vlak na de tweede wereldoorlog en werken van nu op een dezelfde dag en merkte op, dat wanneer het onderwerp tijdloos is, zwart wit uitstekend naast elkaar werkt en past. In die tijd vertelde iemand mij, dat wij al denken in kleur. Laat iemand een zwart wit foto zien van een vrouw in een jurk en 7 van de 10 mensen raden de kleur van de jurk. Inmiddels zijn in onze collectie ook al een aantal prachtige werken in kleur bijgekomen. Maar de diversiteit in de kleur grijs spreekt mij het meest aan en blijft daardoor nog altijd de boventoon voeren in onze collectie.

Is er een rode draad te vinden in je collectie?

Ik had het net over ‘tijdloosheid’. Ik denk dat daar mijn rode draad ligt. In portretten, landschappen en stillevens. ‘Eenvoud’ is ook vaak iets waar ik door geraakt word. Ik heb niets met drukke en kleurrijke beelden. Maar ook documentaire beelden die vaak een tijdsbeeld weergeven zul je niet of nauwelijks terugvinden in onze collectie. Buiten de fotografie heb ik ook een zwak voor de ‘Zero’ kunst. Met name Jan Schoonhoven steelt daarin mijn hart. 

We hebben het nog steeds over je privé-collectie. Hoe zit het met de collectie fotografen die je vertegenwoordigt met Kahmann Gallery?

Binnen de gallery zoek ik uiteraard eerst naar werk en fotografen die mij interesseren en/of verwonderen. Die werk maken dat ik zelf zou willen hebben. Wanneer je dat voelt, dan weet je dat ook over te brengen op anderen. Ook hier speelt de tijdloosheid van het onderwerp een rol. Persoonlijk ben ik altijd op zoek naar orginaliteit, authenticiteit en vooral een eigen signatuur.  Zwart/wit of kleur speelt daarbij geen enkele rol. We vertegenwoordigen een dusdanige groep fotografen, die elkaar aanvullen en ons aanbod zeer breed en divers maken. Waarbij we met name ook de grenzen opzoeken van de fotografie. Gemanipuleerd beeld, computer gegenereerd beeld, maar ook beschilderde fotografie kan bij ons naast een ambachtelijke handprint uit de jaren 50 hangen. We tonen het met passie en bieden het beiden met liefde aan.

Haute Photographie is een van je grootste concept/ideeën. Waarom?

Ik zocht naar een nieuw soort evenement van fotografie presenteren. Een museale presentatie, waarbij je langs de werken kunt lopen zonder dat je hierbij het gevoel hebt dat je uit dat ‘dromerige moment’ wordt gehaald. Een presentatie van hoogstaand werk dat vooral de diversiteit van het medium toont. Maar waar je tevens, dit in tegenstelling tot de musea, het werk ook kunt aanschaffen. Dat bestond nog niet. De huidige kunstbeurzen verhuren een kleine ruimte aan een handelaar of een galerie, waarbij mij een aantal zaken tegen de borst stuiten. Ten eerste kan ik daarbij nooit al mijn fotografen tonen. Ik moet keuzes maken en daarbij velen van onze kunstenaars teleurstellen. Ten tweede moet ik maar afwachten wat het niveau is wat om mij heen staat op deze beurs. Organisaties van deze bestaande en vaaak ook gerenommeerde kunstbeurzen willen door vastgestelde thema’s bepalen wat de gallery moet ophangen. Terwijl er veel geld voor de deelname wordt gevraagd heb je niet de vrije keuze. Ik draai het om. Haute Photographie nodigt uit. Op basis van kwaliteit en diversiteit. Haute Photographie laat zodoende een volledig aanbod zien, maar wij bepalen wel de inhoud door fotografen én internationale galleries. Daarnaast maakt een restaurant en bookstore het verblijf aan onze beurs het tot een hele fijne beleving. 

Maar de belangrijkste asset van Haute Photographie is het grote aandeel nieuw talent, dat wordt getoond.

De ideale Haute Photographie, Amsterdam of Rotterdam, hoe ziet die eruit?

Laat ik beginnen te zeggen dat we met het opzetten en organiseren van een eigen beurs heel veel hebben geleerd. Een eigen groots evenement opzetten is niet eenvoudig. Onze grootste les is de samenwerking met locale partners. Het contact met een belangrijke locale doelgroep. Maar ook met bedrijven die de do’s en dont’s begrepen van een beleving op een high end niveau. Voor mij ziet een ideale Haute Photographie er als volgt uit: Goede en betrouwbare locale partners voor een lange termijn, een hoge kwaliteit autonome fotografie met een grote diversiteit, een bookstore, veel jong talent om te ontdekken en gastgaleries en of fotografen, die het verhaal kunnen vertellen. Om de verdieping op te zoeken: discussies/debatten, lezingen en wellicht rondleidingen. En last but least, een geweldig restaurant temidden van geweldige kunst.

Je wilt Haute Photographie op meerdere plaatsen brengen. Ook in het buitenland?

Het allereerste concept dat ik uitschreef was in 2005. Waarbij ik een kunstbeurs en festival wilde combineren. Dit resulteerde in oktober 2005 en 2006 in het Holland Unique Photo Festival in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Dit trok zo’n grote wisselwerking op ons kleine team van die tijd, dat ik daar mee ben gestopt. Haute Photographie moest anders. Het is musealer (geen goed Nederlands woord) en niet afhankelijk van de vele deelnemers. Een heel ander concept. Daarom is Haute Photographie bij uitstek geschikt om naar het buitenland te gaan. Parijs was mijn eerste gedachte, maar nu heb ik meer mijn pijlen gericht op plaatsten, waar autonome fotografie geaccepteerd is en omarmt wordt, maar nog geen soortgelijk evenement bestaat. Eerst maar eens Nederland tot een gevestigd succes maken.

Je hebt nu een eigen gallery, een eigen fotografie magazine en een eigen fotografie evenement, een eigen veiling en een online bookstore, waar houdt het op?

Allen staan wat mij betreft nog steeds in steigers. We moeten blijven verbeteren, bouwen. Ik kijk per bedrijf naar marktleiders in hun genre. De gallery is in Nederland misschien wel inmiddels een belangrijke speler, maar internationaal kunnen we zeker nog groeien. GUP Magazine is met een distributie in 30 landen inmiddels een grote speler, maar qua distributie en vooral winstgevendheid is er nog veel te verbeteren. Dan hebben we nog de talenten boeken, waar we nu aan de 11e versie werken. Deze moeten het buitenland nog veroveren. 

En Haute Photographie bestaat nu 6 jaar, groeit sneller dan wij verwacht hadden, maar is elke keer weer opnieuw investeren. Investeringen die ik in mijn eentje moet ophoesten, dat moet met beleid.

De liefde voor de fotografie en het uitbouwen van al deze initiatieven, waar haal je de energie vandaan?

Wanneer je de dingen doet die je leuk vindt en met passie, dan komt de energie vanzelf. Het is een cliché, maar gaat voor mij zeker op. Dagelijks merk ik dat autonome (kunst)fotografie nog qua bekendheid in de kinderschoenen staat. Daar probeer ik wat aan toe te voegen en te verbeteren. Ik word tegenwoordig steeds meer benaderd door verzamelaars én liefhebbers, die willen beleggen in Kunst en daarbij zien dat fotografie een van de snelst groeiende vormen is. Ik blijf echter zeggen; koop met je hart en niet omdat het wellicht in waarde gaat vermeerderen. Mijn taak is het om mijn eigen liefde voor de fotografie over te brengen op een steeds grotere groep mensen.

Welke upcoming fotograaf moeten we in de gaten houden? 

Er zijn voor mij twee grote Nederlandse talenten, die wat mij betreft op het punt staan om internationaal door te breken. Met name onze presentatie van hun werk op de grootste kunstfotografiebeurs ter wereld Paris Photo in november zal dit gaan bewijzen. Het betreft Sara Punt en Chantal Elisabeth Ariëns. Twee totaal verschillende fotografen met een heel eigen stijl/signatuur. Maar op onze website staan nog een aantal grote talenten, die ik zeker niet wil vergeten.

Fotografie gaat goed samen met design, wat zijn jouw ultieme design icons? 

Design deel ik altijd op in grafisch ontwerp, product design of interior en exterior design. In alle drie heb ik mijn helden.

David Carson bewonder ik door met name zijn ontwerpen voor het blad Ray Gun. De product designer die ik graag noem is Jony Ive van Apple. Volgens mij nu niet meer werkzaam bij de techgigant. Voor interior en exterior design moet ik aan vele namen denken. Vele Nederlandse ontwerpers werk ik mee samen, daarom zonder een van deze inmiddels vrienden te beledigen, noem ik alleskunner Piero Lissoni of minimalist John Pawson. Onze eigen grafisch design-afdeling, waar we alles zelf ontwerpen, heeft zichzelf ook aardig overtroffen met de laatste Fresh Eyes catalogus van 624 pagina’s. Een hele vette ‘Bijbel’ met 150 internationale talenten, een hele klus om dit te maken.

Hoe zien de komende jaren er uit voor jou?

Ik kan helaas niet stilzitten. Ook de ideeën en plannen in mij hoofd kan ik helaas niet op ‘stil’ zetten. Ik coach al meer dan 10 jaar talenten, die zo van een opleiding komen. Het verbaasde me hoe richtingloos zij zijn. Ze kunnen fotograferen, maar daar is ook alles mee gezegd. Het begeleidingstraject bestaat uit een collectie samenstellen, keuzes maken, formaten en en edities bepalen, prijsstelling, maar vooral de betreffende kunstenaar zijn of haar ‘storytelling’ op orde krijgen. Waarvoor maken ze wat ze maken. Wat is de diepere gedachte? De meeste nieuwe talenten hebben met al die facetten grote moeite. Mijn volgende plan zou een fase 2 opleiding zijn, om zo meerdere talenten te kunnen begeleiden. Daarnaast zijn we druk bezig met mijn team om de diverse onderdelen van onze bedrijven te laten groeien. Groei in kwaliteit en in winstgevendheid. Dat laatste staat nog wel eens onder druk. Want de passie en de lol gaan vaak voor.

GUP ( Guide to Unique Photography)

GUP is een gids voor unieke, vernieuwende en vooral verassende fotografie. In zowel een driemaandelijkse printuitgave als online, inspireert en informeert GUP sinds 2005 over de spannendste nieuwe fotografie.

Prachtige portfolio’s van jonge getalenteerde kunstenaars en internationaal gerenommeerde fotografen worden ondersteund door interviews, achtergrondverhalen, opiniërende artikelen en columns. Dankzij het bijna dagelijks delen van nieuwe content is GUP een van de meest constante publicaties en hoog aangeschreven autoriteiten op het gebied van hedendaagse fotografie van de laatste anderhalf decennium.

FRESH EYES 

De inmiddels derde editie van FRESH EYES toont een nieuwe lichting opkomende fotografen/talenten van over het hele Europese continent. Een deskundige jury heeft 150 nieuwe kunstenaars geselecteerd met uiteenlopende achtergronden - waaronder pas afgestudeerde fotografiestudenten en autodidactische fotografen - die allemaal hun eerste uitstapje maken in de opwindende wereld van de fotografie. Verzamelaar, curator, uitgever, collega-kunstenaar of gewoon een liefhebber van fotografie FRESH EYES geeft hun een boeiende, gevarieerde kijk op de stand van zaken in de hedendaagse fotografie, door de ogen van deze opwindende nieuwe generatie fotografen.

Haute Auctions 

Haute Auctions is de nieuwe bestemming voor internationale verzamelaars om belangrijke twintigste-eeuwse en hedendaagse foto’s te kopen en te verkopen, evenals werken van opkomende talenten. De aanpak verschilt aanzienlijk van de traditionele veilinghuizen. Een extra element is toegevoegd aan de presentatie van de werken. Specialisten tonen het verhaal achter het werk in korte video’s, maar het belangrijkste verschil is dat Haute Auctions opkomend talent een internationaal platform biedt. Dat is nieuw in de vrij tradionele veilingwereld.

NB. Roy Kahmann (Amsterdam, 1959). Eigenaar en oprichter van de Kahmann Gallery Amsterdam (sinds 2005) en Rotterdam (sinds 2021), GUP Magazine (sinds 2005), Haute Photographie (sinds 2015), Artibooks (2016) en Haute Auctions (sinds 2020). Daarnaast bedenker, vormgever en uitgever van vele fotografieboeken met onder andere de jaarlijks terugkerende, dikke talenten uitgaven Fresh Eyes en NEW Photography Talents.